Eskiden beridir çok sevdiğim bi söz var "fake it till you make it" öyle bi yerdesin ki 2 gün sürüyor insanın üzülme özgürlüğü.2 günden sonra iyiymiş gibi oynamak zorundasın, ta ki iyi olana kadar. Sadece kendini kaybetme yeter, ki kaybedeceksin.Beyninin bi tarafı, onun düşüncesiyle sömürülmüş olacak, diğer tarafı sana bencilce emirler yağdıracak. İkisinin arasını bulamayacaksın.Ve buna dengesizlik diyecekler. Sen de farkında olacaksın ama farkında ve umrunda değilmiş gibi davranacaksın.Geriye dönüp pişmanlıklar yaşayacaksın ama zamanı geriye almak da işine gelmeyecek, çünkü yaran kabuk tutmaya yüz tutmuş olacak.Ve sen kazanma şansın olsa bile kaybetmeyi seçeceksin. Bunlar olacak.